رابطه شیوه های مقابله و نشانه های تنیدگی مزمن با استفاده مرضی از دارو و مواد در جانبازان قم

مقدمه: پژوهش ها نشان داده اند که جانبازان در معرض استفاده مرضی از دارو و مواد هستند. پژوهش های دیگر به نقش نوع و شدت آسیب در جانبازان پرداخته اند. مطالعات دیگری نیز به رابطه مقابله نارسا و پیامدهای منفی آن پرداخته اند.   هدف: هدف از مطالعه حاضر، بررسی رابطه شیوه های مقابله و نشانه های تنیدگی مزمن با استفاده مرضی از دارو و مواد در جانبازان ساکن شهر قم بود.   مواد و روش ها: در این مطالعه، 452 جانباز با آسیب 25 تا 70 درصد شرکت داشتند که به روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای نظام دار انتخاب شدند و به کمک آزمون سرندگری استفاده مرضی از دارو و مواد، نشانگر شدت اعتیاد، پرسشنامه شیوه های مقابله ای شییر و کارور (شکل کوتاه) و فهرست نشانه های تنیدگی مزمن متغیرهای مربوطه اندازه گیری شدند.   یافته ها: تحلیل رگرسیون چند متغیری خطی به روش گام به گام نشان داد که نشانه های تنیدگی مزمن، و شیوه های مقابله ای پناه بردن به دارو و مواد، انزوای رفتاری، شوخ طبعی و خودگیج گردانی می توانند استفاده مرضی از دارو و مواد را پیش بینی کنند. تحلیل واریانس چند متغیری نیز مشخص کرد که جانبازان با آسیب جسمانی، کمتر از سایرین به اعتیاد مبتلا می شوند. چند معلولیتی بودن و آسیب زیاد نیز احتمال این مشکل را بیشتر می کند.   بحث: جانبازان نیازمند کمک برای اصلاح روش های مقابله ای نارسای خود هستند. مقابله درمانگری می تواند سودمندی خوبی برای جانبازان داشته باشد.